-
Ta książka zabierze Cię na spacer po Bronksie lat 40-tych i 50-tych. Chodź! Będzie ciekawie.
Dawno nie czytałam tak fantastycznej książki! Powieść Vivian Gornick jest genialna. Napisana w 1986 roku w stylu „dziennikarstwa osobistego” wspaniale oddaje nowojorski klimat minionych lat. W skrócie, zgodnie z informacjami podanymi przez wydawcę, można napisać, że jest to autobiograficzna książka o relacji córki z matką. Relacja ta jest skomplikowana, matka bohaterki to osoba specyficzna, ale też czas i miejsce, na które przypadła młodość Vivian, są trudne. To, co decyduje o wyjątkowości powieści, to nie opisywane wydarzenia, a wnikliwa inteligencja i trafność spostrzeżeń autorki, która już jako młoda dziewczyna miała wspaniały zmysł obserwacji. Postaram się przybliżyć Wam tą książkę za pośrednictwem cytatów, bo opowiedzieć jej się po prostu nie da! Vivian…
-
Recenzja bestsellera, który nie przypadł mi do gustu.
Moje rozczarowanie tą książką jest tym większe, że zdecydowałam się na powieść, która znalazła się na liście bestsellerów! A tu taka niespodzianka… Przyznaję, że czasem traktuję książki czysto rozrywkowo i celowo szukam czegoś lekkiego i przyjemnego. Miało być więc relaksująco, ale mimo wszystko wciągająco i na poziomie. Wybrałam „Czarownicę ze wzgórza” Stacey Halls. Zachęcił mnie opis na okładce, miejsce i czas akcji: Anglia, XVII wiek, czasy polowań na czarownice. Autorka zafascynowana słynnym procesem czarownic ze wzgórza Pendle, oparła swoją powieść właśnie na tych wydarzeniach. Dodatkowo książkę na okładce poleca Jessie Burton, a jej „Miniaturzystka” spodobała mi się. W oko wpadła mi też okładka, przede wszystkim urzekła mnie kolorystyka i roślinny…
-
Jeśli jesteś kobietą, musisz przeczytać tą książkę! Sprawdź dlaczego.
Po kilku rozdziałach książki „Dziewczyna, kobieta, inna” autorstwa Bernardine Evaristo wiedziałam już, że trzymana w ręku powieść będzie świetna! Uwielbiam historie pokazujące różne pokolenia, powiązania i różnice między nimi. Bohaterkami książki są w większości czarnoskóre kobiety, o różnej orientacji seksualnej, mieszkające w Londynie. Poznajemy historie dwunastu kobiet w różnym wieku. Babć, matek i córek. Jak świat długi i szeroki kobiety borykają się z podobnymi problemami. Czytamy więc o związkach, macierzyństwie, ucieczce przed biedą, rasizmie i dyskryminacji. O tym czym był i jak wyglądał feminizm kiedyś, a jaką rolę pełni obecnie. Część bohaterek to kobiety otwarcie sprzeciwiające się utartemu porządkowi. Inne, szczególnie te ze starszego pokolenia, walczą o siebie w świecie,…
-
5 opowiadań Jo Nesbo o zemście, która nie jest słodka…
„Zemsta”, czyli nowy zbiór opowiadań norweskiego pisarza, zaczyna się ciekawie, początkowo dość spokojnie, by z każdym opowiadaniem zyskiwać większy rozmach. Zupełnie jakby wyobraźnia pisarza rozkręcała się w miarę pisania! To zdecydowanie nie jest typowy dla Nesbo kryminał w stylu Harrego Hole’a. Świat wykreowany przez pisarza jest futurystyczny! Mamy tu do czynienia z fantastycznymi wizjami przyszłości po pandemiach, wirusach i wojnach. I to totalnie zbiło mnie z tropu! To co znajome w opowiadaniach to analiza ludzkiej psychiki i motywów postępowania. Gdybym miała wybierać to „Zazdrość” podobała mi się dużo bardziej. Nie mogę powiedzieć, że wizje przyszłości i wątki fantastycznie są nieudane. Po prostu nie czytam fantastyki i tego po Nesbo…
-
Zima za oknem, na okładce również biało, a w książce niesamowita atmosfera!
Zbiór opowiadań Jaume Cabré to podróż w różne epoki i miejsca. Doskonała… Czternaście opowiadań z całym mnóstwem wyjątkowych postaci. Mamy tu między innymi zakochanych i ekscentrycznych muzyków, płatnych morderców czyhających na siebie nawzajem, rodzinę żydowską i popełniony na niej koszmarny eksperyment, zdradzające się małżeństwo, oszusta próbującego okraść łódzkiego jubilera i więźnia latami planującego ucieczkę i czekającego na odpowiedni moment… Zaciekawiły mnie zarówno losy bohaterów przedstawione przez Jaume Cabré, jak i ich stylistyczne zaprezentowanie. W części opowiadań autor zastosował zaskakujący dla mnie zabieg łączenia w jednym zdaniu wypowiedzi dwóch bohaterów. Myśl jednego bohatera przechodzi płynnie, w myśl drugiego, bez żadnego stylistycznego zaznaczenia. Taka zmiana podmiotu w jednym zdaniu za pierwszym razem…
-
Czy nowa książka autorki thrillera „Dziewczyna z pociągu” również okaże się bestsellerem?
Paula Hawkins na akcję swojej trzeciej książki wybrała jedną z londyńskich ulic. W powieści występuje zaledwie kilkanaście osób, z czego tylko kilka z nich odgrywa większą rolę. Wszystkie wydarzenia mają miejsce na wspomnianej ulicy lub w jej pobliżu. To sprawia, że „Powolne spalanie” to bardzo kameralna powieść. Kameralna, czyli taka, która nie zabiera Cię w szaloną podróż po epokach czy kontynentach, nie śledzisz losów kilku pokoleń, masz natomiast okazję poznać bliżej, zagłębić się i zrozumieć świat niewielkiej grupy bohaterów. Ludzi, których łączy miejsce zamieszkania i wydarzenia z przeszłości, które w momencie, gdy ich poznajemy wracają do nich ze swoją niszczycielską siłą. Najważniejszymi postaciami są: Laura, młoda dziewczyna po wypadku,…
-
„Córka rzeźnika” to porywająca przygoda! Barwna, wciągająca awantura rozgrywająca się w XIX wiecznej społeczności żydowsko-rosyjsko-polskiej.
Chyba największą przyjemnością dla czytelnika, który sięga po powieść, a w tym przypadku jest to powieść mająca ponad pięćset stron (!), jest to, gdy już po kilku pierwszych okazuje się, że wybór był trafny i czeka go niezwykła przygoda! Tak było właśnie w przypadku „Córki rzeźnika”. Przyznam się, że częściowo powieść kupiłam ze względu na piękną okładkę. Zwykle kupuję ebooki, ale tutaj nie mogłam się oprzeć tak urodziwej oprawie! Jest 1894 rok, według kalendarza żydowskiego rok 5654. Są to czasy zaborów, jesteśmy na terenie Imperium Rosyjskiego. Minda i Fania są Żydówkami, córkami rzezaka. Gdy ich melancholijna matka umiera, Fania zaczyna wykazywać chęć i jak się później okazuje, także talent, do…
Zobacz również
To już 4 tom Odrodzonego Królestwa Elżbiety Cherezińskiej. Już wiadomo, że będzie 5! To świetna wiadomość dla tych, którzy nie chcą żegnać się z Łokietkiem.
Ta książka zabierze Cię na spacer po Bronksie lat 40-tych i 50-tych. Chodź! Będzie ciekawie.
Tęsknisz za białą zimą? Sięgnij po powieść Isabel Allende. Śniegu i wielkich emocji tu nie brakuje!
-
Nowość od Jo Nesbo! Wszystko czego nie chciałeś wiedzieć o zazdrości…
„Zazdrość” kupiłam w ciemno. Nesbo nigdy mnie nie zawiódł, choć mój mąż nie może mu wybaczyć „zmartwychwstania” Harry’ego Hole’a! 😉 Dodatkowo opowiadania są idealne na krótkie wieczory jakimi teraz dysponuję. Zaczęłam czytać i wpadłam! Jest ich siedem. Siedem opowiadań, krótszych i dłuższych. Zazdrość = zbrodnia, zbrodnia = zazdrość, czyli tam gdzie zazdrość często pojawia się zbrodnia, tam gdzie zbrodnia, często motywem jest zazdrość. To jedno z gwałtowniejszych uczuć jakich doświadczamy, jest punktem wyjścia każdego z opowiadań. Bohaterowie przeżywają gniew, frustrację, niepokój, niechęć i całą gamę innych negatywnych uczuć. Pojawia się agresja i nienawiść, a stąd już blisko do popełnienia przestępstwa. Który z nich się powstrzyma, a który da się ponieść…
-
Już żałuję, że skończyłam czytać finałowy tom Odrodzonego Królestwa Cherezińskiej. Ten cykl, to była wspaniała przygoda!
„Odrodzone Królestwo” to ostatni tom, opowiadanej w porywający sposób, historii średniowiecznej Polski. Od odzyskania korony przez Przemysła II, po walkę o nią i jej utrzymanie przez Władysława Łokietka. Pięć tomów, które porywają nas ze sobą, wciągają w historię i dają tyle emocji, że nie chce się opuszczać tego fikcyjnego świata ani na chwilę! W moim odczuciu Cherezińska stworzyła idealnie wyważony świat literacki, w którym to co realne przeplata się z baśnią i magią, ale w sposób spójny i wyjątkowy. W piątym tomie główną postacią jest wciąż Władysław Jagiełło – nadal nie zaznający spokoju, wiecznie między wojnami i konfliktami. Z groźnymi Krzyżakami jako sąsiadami, którzy wciąż czyhają na odpowiedni moment,…
-
Ostatnia książka genialnego pisarza Carlosa Ruiza Zafona!
„Miasto z mgły” to książka na pożegnanie. Niestety Carlos Ruiz Zafon nie napisze już żadnej powieści. Hiszpański pisarz zmarł 19 czerwca 2020 roku. Opowiadania zamieszczone w „Mieście z mgły” są dodatkiem, uzupełnieniem serii „Cmentarz zapomnianych książek”. Spotykamy w nich znanych już bohaterów, jak chociażby rodzinę Sempere czy Davida Martina, ale także takie postacie jak Antoni Gaudi czy Miguel Cervantes. Jedenaście opowiadań zostało napisanych w charakterystyczny dla Zafona sposób. Pisarz potrafił stworzyć niesamowity, wyjątkowy styl nie do pomylenia z innym i nie do zapomnienia! Uwielbiam ten gotycki, mroczny klimat Barcelony, bohaterów pełnych tajemnic i gorące uczucia z domieszką smutku i sentymentalizmu. Krótkie opowiadania pozostawiają niedosyt. Będę wracać do „Cmentarza Zapomnianych Książek”…
-
Co najbardziej podobało mi się w „Błękicie” Mai Lunde? Emocje. Jest ich naprawdę dużo!
Druga powieść Mai Lunde to, podobnie jak pierwsza, przede wszystkim bardzo ciekawa historia głównych bohaterów. Poznajemy losy Signe żyjącej w 2017 roku i Davida z 2041. Łączy ich jacht o nazwie „Błękit”. Zmiany klimatyczne i związane z nimi problemy są tym, co wpływa na ich losy, popycha do działania, wymusza decyzje i wybory. SIGNE, Norwegia, 2017r. Signe, dziennikarka, pisarka, demonstrantka. Urodziła się w Ringfjorden. Przyjeżdża tu po latach, by walczyć o lodowiec Blafonna. Wiele lat wcześniej walczyła o wodospady „Dwie Siostry”. Budowa elektrowni zniszczyła rzekę i wodospady, a wieś Eidsdalen znalazła się pod wodą. Eidsdalen to wieś Magnusa… Poznali się podczas jej siódmych urodzin. On miał wówczas osiem. Ona była…
-
Pierwsza książka Nosowskiej to była rozgrzewka, w drugiej autorka wali między oczy niczym zawodowy bokser. Trzecia to pewnie będzie nokaut!
Genialna książka, która odpowiada na pytanie, dlaczego samotne dzieciństwo i okres dojrzewania spędzony z rodzicami, którzy nie mają dla nas czasu, a gdy już spojrzą w naszą stronę to dla naszego dobra rzucą uwagę, że jesteśmy do niczego, by zmotywować nas do nauki, programuje nas na nieszczęśliwych ludzi. „Powrót z bambuko” Katarzyny Nosowskiej to książka zdecydowanie bardziej prywatna. W pierwszej, „A ja żem jej powiedziała”, też były rozdziały osobiste, ale więcej było tekstów lekkich, zabawnych, celnie i z humorem punktujących polską rzeczywistość. W drugiej książce jest bardziej intymnie. Artystka pisze o wydarzeniach bardzo osobistych. O emocjach, które doskonale znamy. Gniewie, żalu, złości, smutku, wstydzie, ale też o dojrzałości, którą z…
